De zomer voorbij!

Alweer een half jaar geleden, dat ik hier over het ijszwemmen schreef. Ondanks Corona gaat de tijd toch snel. Maar een beetje saai is het afgelopen halve jaar wel geweest! Wij misten onze wintersportvakanties met Kerst en in maart. Wanneer zouden we weer op vakantie kunnen? Of liever nog, wanneer naar Oostenrijk? En ook de vraag: hoe zal het gaan rond de verkoop van ons verblijf daar? Tja, we hadden besloten de caravan te verkopen, maar ik zag er toch tegenop. Vond het niet echt een leuk vooruitzicht, ook hadden we een kleine caravan aangeschaft om op onze eigen manier weg te kunnen.

De enige vrolijkheid in deze winter voor mij was het zwemmen. Dat bleef ik fanatiek doen! In februari viel er sneeuw en vroor het. Bij het eerste er in gaan wou ik er meteen weer uit, pijn aan mijn handen! Maar ja, niet flauw zijn en toch even een paar minuten op zijn minst in het water blijven! Voor koude voeten hielpen mijn badschoentjes. Een dag later scheen de zon en zijn Karin en ik na een korte duik in het water lekker aan de kant gaan zitten in de sneeuw, wel in mijn kampeerstoeltje 😂. Het was heerlijk, totaal geen wind, ik voelde mij in Oostenrijk! Dus toch nog even dat Oostenrijks gevoel terug!

28 Maart trakteren bij de IJszwemmers, want ik had het jaar op enkele daagjes na vol gemaakt met elke dag zwemmen. Een nieuw jaar gestart, waar nu de helft van om is! Op die dag werd ik door de andere zwemmers gelauwerd. Dat was nu nog eens een mooie verrassing!

• 

  sneeuw bij de Galderse meren!

In mei hadden we volop geslaagden: Pieter, Pleun, Stijn en Floris. Dus toch wat feesten. Omdat Margot ook haar verjaardag in juni had, werden de opa’s en de oma’s gezamenlijk uitgenodigd. Wij besloten om met de caravan bij de Agnietenplas te gaan staan. Dan kon ik daar gewoon zwemmen. Wel was een deel afgesloten vanwege blauwalg.

In juni ook nog naar Borger, waar het heerlijk zwemmen was bij het Nieuwe Hemelriek, Gasselterveld. Daar ook weer een open water zwemster ontmoet (in Zwolle ook). Dat is toch echt wel het leuke van deze sport: je ontmoet overal gelijkgezinden!

Begin juli met ons Kipje naar Oostenrijk! O schrik, toen we daar aankwamen: alle spullen waren uit onze oude caravan gehaald en stonden in grote plastic zakken op het terras of in de bus, waarmee ze vervoerd zouden worden naar ons huis in Nederland. Zo was het niet afgesproken. Wij dachten op ons gemak nog te kunnen kijken, wat we echt mee naar huis wilden nemen. Niet dus. Na onze vakantie ruim veertien dagen bezig geweest om alles uit te zoeken, wat in de garage gedumpt was. Viel niet mee! Evenmin om in een toch wel erg kleine caravan met slecht weer te zitten op een andere plaats op de camping. Sam liep iedere keer, als we van het meer afkwamen richting onze oude caravan. Dat was wel lachen. Van iedereen daar afscheid genomen. Zouden we ze nog eens zien? Meer dan 30 jaar waren we op camping Schwarzsee.

In augustus konden we niet echt een feest geven voor ons 55- jarig huwelijksfeest vanwege de maatregelen betreffende Corona. Met de kinderen in wisselende samenstelling lekker uit eten was toch ook geen slechte vervanging. Ook zwom ik mee met de Thoolse mijl. in zee zwemmen is toch wel weer anders dan in de Galderse meren, maar wel leuk, ook al waren er een hoop kwallen.

In september braken drukke tijden aan. 4 September schemerzwemmen met de kleinkinderen in de Maarseveense plassen, erg leuk! 10 September Nederlandse Open Waterkampioenschappen in Sleeuwijk, waar in mijn klassement er 2 mee deden: Gonnie en ik. Gonnie werd natuurlijk eerste, maar ik had toch het Zilver. 12 September Swimtofightcancer met Frederieke, Marijn en Ruben. We haalden de voorpagina van Breda Vandaag én haalden veel geld op, vooral Marijn! Er mocht toch ineens meer. Zo kon ik ineens naar mijn kantkringen, kon ik weer les gaan geven en ging er een 50-jarig huwelijksfeest zo maar door! Wat een drukte! Ik merk, dat je deze vele bezigheden behoorlijk ontwend raakt! Toch maar gewoon blijven zwemmen. Er is al een half jaar om en ik heb al aardig wat kilometers gezwommen. Op naar het volgende half jaar. Gaat lukken.

Nu kijken of ik foto’s op een leuke manier bij kan voegen. WordPress denkt de boel leuk te veranderen, maar het wordt er niet gemakkelijker op! zeker niet met foto’s bijvoegen. Van de week maar eens kijken,

IJszwemmen

In november 2018 ging ik proef zwemmen samen met Karin van Nassau en haar man in het Zwarte Plasje in Rotterdam. Door de IISA, Nederland werd met medewerking van Fergil Hesterman, kampioen Nederland ijszwemmen, een kennismakingsles ijszwemmen georganiseerd. Tevoren moest je opgeven hoeveel meter je wilde zwemmen. Het maximum was, meen ik, 250 m. ,maar die zat al vol. Dus gekozen voor 200 m. De temperatuur van het water was 6,7o, dus niet echt IJszwemmen, wel winterzwemmen. IJszwemmen geldt bij een temperatuur van 5o en lager.
Het was een leuke dag, goed georganiseerd en het zwemmen beviel goed. Er werd niet gecontroleerd hoe vaak je rond ging, dus nog een rondje extra gedaan.

Karin wees mij er op, dat op zondag in de Galderse meren er altijd een groep zwemmers aanwezig was de hele winter door. Daar kon ik mij bij aansluiten en dat beviel mij goed. Zelfs als er sneeuw lag, was de groep present. Zo raakte ik in de ban van de hele winter doorzwemmen.

Afgelopen winter werden in februari de kampioenschappen Nederland IJszwemmen georganiseerd. Karin en ik zijn enthousiast mee gaan doen. Hoewel het weer niet meewerkte, regen en wind, was het toch heel leuk! Er stond een sauna hut die werkte op houtgestookte kachels. Na afloop van het zwemmen kon je daar lekker opwarmen. Helaas vergat ik dat. Zoals verwacht werd ik eerste van achteren 😃, maar dat maakte niet uit. Door de wind sloeg mijn boei over mij heen en ook zwom ik bij het keerpunt te ver door. Het was net geen echt IJszwemmen, want de temperatuur bleef steken op 5,9!

Vorig jaar startte ik mijn echte zwemseizoen op 28 maart (2020) in de Galderse meren bij een temperatuur van ongeveer 11o. Omdat het Coronatijd was bleef ik iedere ochtend daar zwemmen. Toen het zwembad openging, had ik dan ook weinig zin om gewoontegetrouw met mijn buurvrouw dagelijks in Wolfslaar te gaan zwemmen. Maar goed, dat deden we al jaren, dus ik vond, dat ik haar niet in de steek kon laten. Dat werd 3 x in de week een uurtje zwemmen op gereserveerde tijden in het zwembad en 4 x toch in de Galderse meren. Heerlijk geen rekening hoeven houden met andere mensen daar en het hele meer rond. Omdat voor de zwembaden steeds gereserveerd moest worden, werd het ‘s ochtends vroeg zo tussen 7 en 9 ook steeds drukker met zwemmers bij de Galderse meren. Met een aantal dames sloot ik vriendschap.
Omdat ik in Oostenrijk ook altijd nog in oktober zwom, ging ik nu hier maar mee door in de Galderse meren.
Daarnaast besloten Karin, Babette en ik om te proberen echt de hele winter door te zwemmen. Dit zou dan gebeuren op woensdag en zondagochtend. Mijn winterzwemgroepje was er door Corona mee gestopt. Behalve op genoemde dagen ging ik door met mijn dagelijkse duik samen met andere Karin en Janine.
Nu zitten we op 29 januari en nog elke dag zwem ik. Maar wat het leuke is: vanwege Corona wordt door heel veel mensen over Nederland verspreid nu aan winterzwemmen gedaan. Er zijn een aantal FB-sites die ingesteld zijn door open water zwemmers. Daar komt geregeld de vraag: ik ga daar en daar heen, waar kun je zwemmen? Ook diverse ervaringen komen aan bod.

En hoe het nu kwam? Onze groep, die inmiddels aardig uitgelopen was (ik hoorde bij het interview vandaag op de radio tot 60 man/vrouw), stond met een uitgebreid artikel met foto’s in Dagblad de Stem ruim een week geleden. En! Nog veel leuker we zijn bij Hart van Nederland op de televisie gekomen! Ook ik werd geïnterviewd, ben de oudste in de groep. En de jongste dook zo 2 x het water in en had een gesprek! Het lukt mij niet om het filmpje hier te plaatsen, helaas!

Ja, IJszwemmen is in! Dus het werd hoog tijd hier op mijn site daarover te schrijven! Voor mij werkt het als een kick om zo de dag te beginnen. En niet alleen voor mij, ook voor Karin en Janine, mijn vaste maatjes op de dagen dat zij kunnen. Ook een vrolijk begin met de honden uitlaters die ik nu deze winter tegenkom en die mijn hond Sam ook kennen. Sam loopt gezellig met mij mee, als ik zwem en geniet ook van de andere honden. Een keer is hij het meer rond gelopen met 2 vrouwen en hun honden, maar ik mag niet klagen, over het algemeen blijft hij goed bij mij! Houdt ook mijn vriendinnen in de gaten.
Nog 2 maanden te gaan en dan heb ik het jaar vol gezwommen. Afgelopen maand ook echt “ijs” gezwommen bij een watertemperatuur van 4 / 5 graden. Ik verwacht ook de komende week, dat de temperatuur onder de 5 blijft! Spannend! We genieten!

Nog een terugblik op de Brokeloher Klöppeltage!

Werk van Marie-Luise en Adina

Mijn werk

Ephrem maakte mij er op attent, dat het dit jaar niet het 25e jaar van Brokeloh was, maar het 26e. Waarom dacht ik nu, dat het 25e jaar was? Wel, kijk naar de foto’s en oordeel zelf. Zo’n mooi gekloste vijf en twintig?

Ja en die andere 25 was het diploma, dat we allemaal kregen.

Nu ik dan toch nog wat over Brokeloh schrijf, zet ik er meteen nog maar verschillende foto’s bij van de tentoonstelling, waar de meesten van ons wel een werkstuk hebben neer gelegd. Natuurlijk ook werk van Marie-Luise en Adina. Kortom een klein overzicht. Op een van de foto’s is het kussen te zien met de blokjes met horizontale reliëfslag. Ik heb in mijn eigen werk daar nog bij toeval een kleine verandering in. Kijk maar goed, dan zie je, dat het net lijkt of er gebreide stukjes in zitten. Maar nee, lezers, het is allemaal geklost!

Geniet van de foto’s!

 

Brokeloher Klöppeltage en meer!

 

Wat gaat dit worden?

Vorige maand had ik beloofd snel weer een stuk te schrijven. Maar  jullie merken: er is al weer een volle maand voorbij! Ik ben de afgelopen maand druk bezig geweest met én de afwerking van ons workshopboekje.

Zoals misschien al bekend, geven Betsie de Laat en ik op 18 mei en 22 juni een workshop van één dag. We hebben een beetje feest, want het is de tiende keer, dat hier bij mij thuis de workshop gegeven wordt. De titel is dan ook “Feestmaskers”! Bovenstaande foto geeft een impressie hoe kleurrijk deze workshop kan gaan worden. WordPress heeft dus echt iets veranderd, want de bedoeling was om de foto na deze tekst te zetten en niet er voor! Heb je overigens zin om mee te doen, wegens afmeldingen is er nog plaats! Reageer dan op dit stuk!

Naast de voorbereiding voor onze workshop ben ik bezig om vlinders te klossen, want op 15/16 juni is het weer Ulvenhout uit de Kunst. In verschillende tuinen wordt weer kunst vertoond: schilderijen, keramiek, beeldhouwen én ook kant. Bij mij in de tuin en het atelier natuurlijk. Ter afwisseling van mijn uilen, die waarschijnlijk in een etalage in ons dorp staan, vond ik het leuk om een soort van vlindertentoonstelling te houden, hiertoe geïnspireerd door Kantkring “De Kantvlinder” tijdens het OIDFA-congres.

Ontwerp Martine Bruggeman

Op 6 april naar de workshop Kakatoes die door Bonny van Bergen gegeven werd in Siebengewald, georganiseerd door de Kantkring in Cuijk. Foto’s genoeg op FB, denk ik zo. Was een leuke workshop en de kakatoes waren vlot te klossen, zodat je ook snel een leuk resultaat had. En het voordeel: mijn kussen was weer leeg voor de volgende klosdagen te weten de Brokeloher Klöppeltage in Brokeloh onder leiding van Marie-Luise Prinzhorn en Adina Sterneman.

Op vrijdag 10 mei vertrokken Gisa, Ephrem en ik weer richting Brokeloh, zoals we nu al een aantal jaren doen. Ons pension steeds gezellig bij Meidi Gehrke, waar we volop de ruimte hebben. Het was behoorlijk druk op de weg, zodat we wat langer over de route deden dan gewoonlijk. Maar we waren op tijd om onze spullen op onze kamers te zetten en lopend naar het restaurant te gaan, waar Ephrem voor ons diner had afgesproken. Daar zat al een grote groep bekenden klosvrouwen, dus dat waren weer hartelijke omhelzingen!

De andere dag om 9 uur naar het oude schooltje, waar we onze spullen nog uit moesten laden. Dat had de vorige middag niet meer gekund, want toen was er niemand. Er waren veel deelneemsters, zo tegen de 50, dus ook nieuwe mensen. De Brokeloher Klöppeltage werden voor de 25e keer georganiseerd, waar natuurlijk de nodige aandacht aan werd besteed. Foto’s ervan op mijn fototoestel. Kijken of ik ze later nog hierbij kan zetten. Nu even niet.

Ook het programma was wat anders, want deze keer aten we niet tussen de middag warm in het oude schooltje, maar in restaurant Bickbeerhof, als ik de naam goed onthouden heb. Daar zijn we ook weer verwend met lekkere warme maaltijden. Verder geen broodmaaltijden deze keer, die verzorgden we thuis. Maar er werd wel de hele dag door geklost, behalve dan in de lunchpauze natuurlijk van 9 tot 18.00 u.

We leerden de ripstechniek. Achteraf hadden we iets dergelijks ook eens lang geleden bij Judith Pieterse geleerd. Hier werkten we nu met blokjes met dikke draad in een rozengrond. Je kon klossen in o.a. vierkanten, cirkels of een vervormd vierkant. Het resultaat kon je dan later op een tas of kussen naaien naar eigen keus. Patroonontwerp van Marie-Luise. Adine had weer iets anders. Maar hoe leg ik dat nu uit? Rechte tralies? Kijk maar op de foto’s! Gisa en ik klosten het ontwerp van Marie-Luise, Ephrem viel van haar geloof af, zoals ze dat zei: ze kloste het patroon van Adina.

Er werd flink door gewerkt. Maar ook al dachten we eerst, dat we ons patroon af konden krijgen in deze twee dagen, dat viel tegen. Om de blokjes mooi strak te krijgen, vroeg dat nog al wat en schoot het niet echt op. Maar door de verschillende kleurtjes, ieder naar eigen keus, kreeg je wel een leuk effect. Zoals gewoonlijk was het weer een gezellige boel, waarbij we ons goed vermaakten.

Er waren ook weer mooie kantkloswerken te zien, die iedereen mee had gebracht. En ik zag leuke engeltjes. Patroon gekocht!

De Baggersee lokte ook, al was het weer niet zo stralend als vorig jaar. Maar ja een mens kan niet alles hebben! Vooral de 2e ochtend genoot ik, want ik zag twee keer een haas. De eerste keer toen ik aan kwam lopen, de tweede keer toen ik net het water uitkwam. Nou eigenlijk stond ik nog in het water. Dacht, als ik nu heel voorzichtig mijn telefoon uit mijn safe-buoy haal, kan ik hem misschien wel op de foto zetten. Maar helaas, dat lukte toch niet. En hij zat zo mooi! 😪

Het weekend was weer snel voorbij, zoals altijd met leuke dingen. De thuisreis ging iets vlotter, al hebben we nog wel een stukje omgereden vanwege een opstopping. Ach, dan zagen we weer wat meer van Duitsland.

Tot de volgende keer, dames van Brokeloh!

 

 

 

 

Zwemmen, kantklossen en meer!

FB gooit echt roet in het eten, wat betreft het schrijven op mijn weblog. Het laatste stuk geschreven na de workshop van Betsie en mij: Van steen tot schildpad” dat een reuze succes was. Dit bleek uit de hoeveelheid schildpadden, die op FB voorbij kwamen. Echt heel leuk, zelfs moederschildpad met kind
kwam voorbij! Inmiddels zijn we al druk bezig met de workshop voor komende zomer 18 mei en 22 juni met als onderwerp: Feestmaskers. Dit, omdat het voor mij het tiende jaar is, dat ik hier thuis een workshop geef. Dit gaat natuurlijk gepaard met een klein feestje!

Maar in het voorbije jaar is er veel kant aan mijn ogen voorbij gegaan. In augustus ben ik samen met Anna Halickova op stap geweest naar het OIDFA congres én naar Brugge, Ieper, Temse. Wat was er veel te zien en te beleven. Te veel om op te noemen, maar ook te veel om te onthouden! Maar wat foto’s zullen voor sommigen, die er ook geweest zijn herkenning geven. En, ben je niet geweest. Dan kun je hier nog een beetje mee genieten. Het was reuze gezellig zo met Anna! Willekeurig dus wat foto’s:

 

 

 

 

 

Van steen tot schildpad!

Daar ben ik weer eens. Het einde van het kantklosseizoen nadert en het open waterseizoen begint weer. Ik zie, dat mijn laatst geschreven stuk over het open water zwemmen is gegaan. Het lijkt wel of ik afgelopen winter helemaal niet geklost heb. Maar het tegengestelde is waar. Mijn uilenproject is min of meer afgelopen, al klos ik op dit moment toch nog weer een uil. Na mijn laatste zwemwedstrijd vorig jaar september kwam Anna Halickova bij mij 3 dagen een workshop geven. Ik zie, dat ik daar niets over geschreven heb. En dat terwijl het zo gezellig was en we weer heerlijk geklost hebben. Het was een geslaagde workshop. Eind september 2018 komt Anna weer! Dan heb ik aan de kantjes van de maand van de LOKK mee gedaan. Ben, zoals gebruikelijk met mijn kantvriendinnen naar Brokeloh geweest, waar we ook nog een mooie kanttentoonstelling hebben gezien. Drie dagen in Deventer bij de LOKK-tentoonstelling bij mijn kringen behulpzaam geweest en genoten van wat er te zien was. En dan…mij samen met Betsie de Laat voorbereiden op onze nieuwe workshops in 2018.

Een mooie steen, helaas te klein!

En ja, daar slaat de titel van dit stuk op. Het lastigste van een workshop geven is verzinnen, wat je de deelneemsters ( helaas nog steeds geen deelnemer) zult laten klossen. Iets nieuws, iets leuks, iets wat ze nog niet gezien hebben. Soms word je geïnspireerd door een bestaand patroon, wat je op je eigen manier verandert. Maar totaal iets anders is toch wel het leukste. Je moet wel op een idee komen! Bij mijn dochter zag ik een felicitatiekaart met een schildpad die op een steen lag. Hij leek net van kant gemaakt, maar dat was niet het geval. Het idee was geboren.

Betsie en ik gingen in overleg, hoe we het uit zouden gaan werken. En waar haal je passende stenen vandaan? In Oostenrijk liggen er genoeg stenen bij de rivier en in Riel bleek een bedrijf te zitten, dat speksteen verkocht. Kortom keus genoeg. Tja en dan verzinnen hoe we de schild zouden gaan klossen. Daar zijn Betsie en ik dus afgelopen winter mee bezig geweest. We vonden het zelf zo leuk, dat we er ieder vier hebben geklost, iedere keer weer een beetje anders m.n. in verband met de afwerking.

In december al de zaterdagen uitgezocht en de mensen aangeschreven, die al eerder mee gedaan hadden aan een vane onze workshops. De titel verzonnen, zodat min of meer duidelijk was, wat er geklost zou gaan worden. We kregen voldoende aanmeldingen voor de voorgestelde dagen om de workshops door te laten gaan. 2 Juni was het dan zo ver. Om 10 uur werden de deelneemsters verwacht. Half 11 zouden we beginnen. De boekjes waren klaar. De schildpadden toonden leuk op de stenen op tafel. De ruimte ingericht, de koffie bijna klaar! Ik was nog even bezig in huis, Betsie in het atelier. O je, wat hoor ik? Daar zijn de eersten al! Ik terug naar het atelier, waar mijn lieve Belgische deelneemsters de boel weer wat omgebouwd hadden. Tja, dat krijg je, als sommige deelneemsters hun eigen tafeltje meenemen, waarvoor ik ruimte in plan. Maar ja, iedereen mag gaan zitten, waar die wil, dus kunnen de tafels verplaatst worden. 😄

Om half 11 was iedereen er, had zijn plaatsje en was van koffie of thee voorzien. We konden starten. Na de uitleg hoe er op gezet moest worden, ging iedereen aan de gang. Betsie en ik boden hulp, waar dat nodig was. De schildpad is een wat vrij patroon, waarbij je je eigen fantasie mag gebruiken. Ook de speldenprikken staan niet vast, zodat je je eigen dikte van garen kunt kiezen, al hadden we vooraf wel geadviseerd voor welk garen gekozen kon worden. Uiteraard is er ook een werkbeschrijving. Er werd ijverig door geklost. Dat was het geval zowel op de eerste dag als later op de tweede dag. Tussen de middag genoot iedereen van de lunch om daarna weer snel aan de slag te gaan.

Het weer was goed, maar net niet warm genoeg om de kussens op te pakken en buiten in de tuin te klossen. Maar de tuindeur stond open, waar onze hond gebruik van maakte om leuk onder de tafels door te lopen en gezellig bij ons te liggen. De tijd vloog, zoals Lilian zei: het was ineens al half vier. De meesten hadden de kop van de schildpad af, het lastigste gedeelte.

Ook op de tweede zaterdag kwamen deelneemsters vroeger aan. Dat heb je in Nederland, als je verder weg woont: wel of geen files! Je weet het nooit, dus je gaat op tijd weg en dan kom je te vroeg, op tijd of te laat. Bij Betsie en mij maakt dat niet veel uit, wij zijn er! En de sfeer onderling is goed. Dat is ook genieten! 

Wat Betsie en ik het fijnste vinden, is, dat iedereen enthousiast was over het patroon en de workshop. Dat blijft toch altijd spannend. We vinden het zelf heel leuk om zo’n workshop te doen en nog leuker, als hij aanslaat! Aan de reacties ook op FB merken we wel, dat iedereen het leuk gevonden heeft. Een hele geruststelling! En nu maar weer denken: wat gaan we volgend jaar doen?

 

 

 

 

 

Zwemmen in open water

Zoals mijn trouwe lezers weten, ben ik behalve een kantklosster ook een fanatiek zwemster. Twee jaar geleden schreef ik na elke wedstrijd wel een stukje voor de NOWW-site en won toen een prijs! Daarna kwam de klad er in en schreef ik niets meer. Komt ook wat door FB, want de dagelijkse dingen komen daar al snel op terecht. Maar nu besloot ik toch als afsluiting van het open water seizoen weer eens een stuk te schrijven voor de NOWW. Inmiddels is het daar gepubliceerd, maar ik dacht, dat het ook wel leuk was om het op mijn eigen site te zetten met wat aanpassingen.
Het was een beetje vreemd seizoen. Voorgaande jaren reed ik altijd met wat leden van mijn zwemvereniging Old Dutch  naar de wedstrijden. Vorig jaar was dat al minder en dit jaar nog minder. Dus reed ik voornamelijk alleen naar de wedstrijden en een enkele keer met een medelid, wat duidelijk gezelliger is. Hoewel ik toch inmiddels genoeg mensen heb leren kennen, net als ik min of meer verslaafd aan het open water zwemmen, heb je toch graag je eigen clubleden bij je.

Afgelopen seizoen aardig wat gezwommen. Niet alleen wedstrijden, maar ook in de singels in Utrecht voor een goed doel: onderzoek naar een speciale spierziekte. En natuurlijk in de Schwarzsee in Oostenrijk mijn bijna dagelijkse rondje en thuis elke ochtend met de buurvrouw naar het zwembad Wolfslaar baantjes trekken. Dus ik had vraagtekens om mee te doen met de laatste wedstrijd zo laat nog in het seizoen in Oss. Hij viel ook samen met de Kringdag van mijn andere grote hobby: kantklossen.

Moeilijk kiezen! Wat de doorslag gaf, was dat ik precies de 10 km wedstrijd vol zou maken, als ik in Oss mee zwom. Vond ik wel goed klinken! Ook zou ik misschien mijn gemiddelde tijd nog wat omlaag kunnen halen. Beetje krap aan kon ik ‘s ochtends naar Oss en na de prijsuitreiking om half 1 door naar Harmelen voor het kantklossen, dat ‘s ochtends al begonnen was. Geen barbecue- afsluiting voor mij dus, maar je kunt niet alles hebben.

De eerste groep van start!

De wedstrijd was op een nieuwe locatie: De Lithse Ham in Oss, maar Google vond de Lithse Ham alleen in Lith. Ook denk ik, dat de organisatie van mening was, dat de West-Brabanders en Zeelanders via Eindhoven rijden, want vanuit de richting Breda stond de route niet aangegeven. Én… als je van die kant komt heb je geen afslag Rosmalen -De Herven zoals vanuit Eindhoven. Dus maar hopen, dat ik op het juiste adres terecht zou komen. En het lukte! Op het eind had organisatie heel veel duidelijke richtingbordjes geplaatst, dus kon ik daar moeilijk fout gaan. Wel spijt, dat ik de waarschuwing van de organisatie over 500 tot 1000 m lopen naar het wedstrijdterrein over het hoofd had gezien. Dat was sjouwen met tas, stoel en vissersparaplu want de weerberichten waren toch zodanig, dat er aardig wat regen uit de lucht zou kunnen komen vallen.

Toch maar tentjes voor de zekerheid

Wat een mooie plaats is De Lithse Ham! Een geweldig goede keuze van de organisatie (afgezien van het lopen hé :-)). Groot binnenmeer met een strandje, waar je als het zulk mooi weer was geweest als vorig jaar in september, nog lekker het water in zou kunnen naast het wedstrijdzwemmen. Groot grasveld om te zitten. Speeltuin voor de kinderen, die niet mee zwemmen, een restaurant. Ook douchemogelijkheid op de camping, al heb ik ook daar nog wel wat meters voor afgelegd ( richtingaanwijzers?). Als je een huisje huurt of met je caravan komt, heb je een leuk weekendje uit! Kortom een mooi wedstrijdterrein!

De watertemperatuur was 16 graden, 0,1 graad lager dan in Sleeuwijk, waar ik de week daarvoor gezwommen had. Om 11.14 uur zou de start voor de 1000 m. vrije slag masters dames zijn. Maar voor die tijd moest er vanaf 11.00 uur al een heel programma afgewerkt worden. Dat viel niet mee, elke 2 minuten een groep laten starten! Het liep dus wel wat uit! Voor ons startte een grote groep dames jeugd, senioren en dan nog meisjes junioren. Allemaal duizend meter! Ik neem mijn petje voor de junioren af.zo jong en dan al zo’n afstand!
Wij konden met een trapje het water in, maar de treden waren zo smal en de trap zo stijl, dat deze niet echt uitnodigend was. Ik kreeg nog wel hulp aangeboden, maar ben toch maar in het water gesprongen (doe ik niet zo graag).  Hoewel het dus 16 graden was, vond ik het water in Breda vorig jaar, toen ik voor de prestatietocht  met mijn kleinkinderen daar insprong veel en veel kouder! Hoe zoiets mogelijk is? Ik vond het heerlijk water nu!
Jammer, dat de lijn links lag. Ik kijk altijd naar rechts. Op de terugweg raakte ik aardig de weg kwijt of liever gezegd de lijn. Mijn bril sloeg aan, zo warm was het dus! Door mijn wazige bril zag ik ineens de boten heel dichtbij. Zat duidelijk veel te ver van de lijn, die ik uiteindelijk wel weer terug vond. Ik bleek toen al aardig dicht bij de finish te zijn! Duidelijk mag zijn, dat mijn streven om mijn gemiddelde naar beneden te halen niet gelukt is! Fijn dat je iets de schuld kunt geven, als je met een langzamere tijd dan je gedacht had uit het water komt. Nou ja, mijn gemiddelde was met 2 seconden omlaag, dus toch tevreden? Dan een medezwemster ( wel jonger, hoera), die zag kans om onder de 16 minuten te komen! Zo streven we onze doelen na!
Na de finish zwom je naar het strandje voor de warme soep. Volgende keer neem ik een extra paar slippers mee, die ik daar dan neerleg. Op je blote voeten daar lopen is niet zo aan mij besteed. Ik had wel geluk, want iemand was zo aardig om mijn tas mee naar het strand te nemen.
Daarna op zoek naar de douche, want ik wilde toch wel netjes bij mijn kantklossen aankomen!

De prijsuitreiking was later dan gepland. Meteen werden ook de prijzen uitgereikt voor het Brabant-klassement. En op mijn eigen verzoek kreeg ik ook mijn klassement-medaille mee. Bedankt Richard!

De bekers!

Mijn spullen bij elkaar geraapt en naar de auto! Nog hulp bij het dragen gekregen, heerlijk! ik toetste de route in en reed weg op naar De Waaier in Harmelen. Keek na een paar minuten op het scherm en merkte dat ik daar dan om 15.00 u zou zijn. Dat werd mij toch te laat, om half vier zou het daar afgelopen zijn.
Op weg naar huis belde mijn vriendin of ik nog steeds in het water lag. Nee dus! Manlief aardig verrast, dat ik zo vroeg al weer thuis was. Ja, een aardige compensatie voor de volgende dag. Dan zou ik naar Aarschot gaan voor de kanttentoonstelling van De Vlasblom! En die was ook de moeite waard!

Maar ik had geen spijt aan deze laatste wedstrijd van het zwemseizoen te hebben mee gedaan. Het was gewoon heel gezellig en ik heb lekker gezwommen!

Deze week de voorbereiding voor de driedaagse workshop van Anna Halickova hier bij mij thuis met op woensdag een open kijkmiddag!

 

 

 

 

 

 

 

17 en 24 juni: workshop

“Spelen met garen, kleuren en figuren”, zo hebben Betsie de Laat en ik onze workshop genoemd. We gebruikten vierkanten in banen en cirkels. Er werd geklost in de Milanese techniek. En het uiteindelijk resultaat werd drie-dimensionaal. Eigenlijk was het kleurgebruik ook belangrijk.

Voor Kerst hadden we onze min of meer vaste deelneemsters bericht over de data gestuurd en aangegeven, dat we iets drie-dimensionaal zouden gaan klossen in Milanees. Al snel kwamen de aanmeldingen. Dat betekende voor Betsie en mij, dat we serieus aan de slag moesten. Tekeningen maken, kiezen voor patronen en natuurlijk klossen. We gingen uit van een vierkant in banen dat we op Internet hadden gezien, al konden we de gebruikte techniek niet zien. We pasten dit vierkant aan, omdat we het te groot vonden voor een workshop. Al bezig zijnde, kwam ik ook op het idee om een cirkel te maken. Stuurde deze naar Betsie: wat vind je van zoiets?

In het atelier

En voor ik het wist, had Betsie hem geklost.

Tussen mijn uilen voor de carnaval door moest de workshop gestalte krijgen. Geregeld overleg, dingen uitproberen en ja we kwamen naar ons gevoel tot een goed resultaat. En naar bleek vorige en deze zaterdag ook naar het gevoel van de deelneemsters. Beide zaterdagen waren volgeboekt, alleen op 23 juni vielen 4 mensen door omstandigheden uit. Jammer voor hen, ze hebben wat gemist.

De 17e was het superwarm, maar ondanks de mogelijkheid buiten onder de bomen te klossen, bleef iedereen toch binnen klossen. Het was te gezellig zo, denk ik maar. Iedereen was enthousiast bezig en af en toe was het doodstil, zo ingespannen waren ze aan het werk of misschien was het de hitte?😉We konden met de deuren van de serre wijd open binnen en buiten eten. Helaas niet op 23 juni, want toen motregende het de hele dag. Dus de lunch toen in de serre met zijn

De lunch heeft gesmaakt.

allen.

Eerst in netslag uitproberen

Kortom, het waren twee hele gezellige dagen. Dat vonden wij als organisators niet alleen, ook de deelneemsters vonden dit. Voor de voor ons nieuwe deelneemsters was het eveneens een geslaagde dag, want ook zij willen volgend jaar weer graag een uitnodiging krijgen. Dus Betsie en ik moeten onze hersenen en handen komend jaar laten werken om voor volgend jaar weer met een leuk patroon te komen.

Dames, hartelijk bedankt voor de gezelligheid, want een sfeer maak je samen. Het is heel fijn te merken, dat iedereen met iedereen kon babbelen. Die sfeer houden we er graag in! En bij leven en welzijn tot volgend jaar!

 

Druk met kant!

Had een lang stuk over Idrija en Ljubljana willen schrijven. Volgens mij had ik ook al een concept, maar ik vind nu het nergens terug. En dat is jammer. Af en toe zou ik denken, dat ik nog werk: geen dag vrij, altijd wel wat te doen! Maar het meeste toch wel met kant. En om te laten weten, dat ik mijn weblog niet ben vergeten, hier dan toch even een krabbel.

Het afgelopen jaar heb ik veel uilen geklost. Degenen, die op FB zitten, hebben dit aardig kunnen volgen. Ons dorp heet tijdens de carnaval Bosuilendorp. En ik wilde tijdens de optocht een kleed met allemaal gekloste uilen dragen. Dan konden de mensen ook zien, dat kant geen ouderwets handwerk of ambacht is, maar ook modern kan zijn. Mijn mooiste uil droeg ik voorop. Drie andere uiltjes bij elkaar, die op FB veel leuke reacties kreeg achterop. In totaal ongeveer 14 uilen met nog een heleboel frivolité uiltjes om uit te delen. JSamen met mijn kleindochter van 8, die heel graag mee wilde lopen, nam ik deel aan de optocht. We wonnen de 2e prijs! Dat is leuk, want nu ga ik met haar naar het Textielmuseum van het prijzengeld. Zij mocht kiezen, ik dacht om naar de Gelaarsde Kat in de Efteling te gaan, maar nee, ze koos voor het museum! Dat staat dus nog te gebeuren in de meivakantie.

Idrija en Ljubljana waren ook heel leuk. In Idrija heb ik mij verbaasd over het aantal kinderen dat daar klosten. Ze kwamen onder begeleiding van een harmonieorkest van hun school naar het plein lopen met hun kantklosrol in een mandje. Op het plein werd een wedstrijd voor hen gehouden. Heel leuk! Op het plein kon je ook garens en patronen kopen en dat heb ik natuurlijk gedaan.

In Ljubljana kwamen midden in de stad kantklossters uit de hele wereld bij elkaar om te klossen. Ik deed ook mee. Er was veel belangstelling vanuit het publiek. Ik kloste een Hollands kantje, ik geloof dat het Julianakant heet. De Sloveense vrouwen keken verbaasd naar mijn kleine rolkussentje. Ook waren ze verbaasd, dat ik de spelden niet helemaal induwde. Bij de Idrijakant gebeurt dit namelijk wel vanwege het vele aanhaken. Kijk maar bij mijn Idrijauiltje.Een Nieuw-Zeelander was verrukt van mijn Finse klosjes. Ik gaf hem er twee en mocht in ruil daarvoor Nieuw Zeelandse klosjes bij hem in de stand halen tijdens de OIDFA-dagen. Hij bleek zelf klosjes te maken. De klossen die ik kreeg zijn van hout dat meer dan 2000 jaar oud is gemaakt. Heel bijzonder!

Het leuke van zo’n congres is ook, dat je oude bekenden tegenkomt zoals Manie uit Zuid-Afrika en Bärbel uit Raubling. Door de laatste werd ik meteen uitgenodigd om weer eens op hun ontmoetingsdag van kringen te komen. En dat is in maart ook gebeurd.

En zo houdt de kant mij bezig, terwijl ik tussendoor nog wedstrijden zwem, het liefst in open water en een enkele keer binnen. Maar buiten gaat het beter. Mag mezelf zelfs kampioen op de 3 km vrije slag Masters noemen! Wat overigens minder moeilijk is dan het lijkt: ik was de enige in mijn klasse die die afstand zwom.

Ook mij nog bezig gehouden met het sauwelen. Voor degenen, die niet weten wat dit is: gewoon een eindje raak kletsen met liefst in elke zin een grap ( lukt mij nooit). Te zien op: https://m.youtube.com/watch?v=XNhSvJwPmAg. 

 

 

 

Nu ga ik weer snel verder aan mijn sjaal klossen. Vorig jaar in Brokeloh de materialen en het patroon gekocht. Nu wil ik hem af hebben, voordat ik in mei weer naar Brokeloh ga. En dan moet ik ook nog tussendoor voor de workshop klossen, die ik samen met Betsie in juni geef. Daar hebben we natuurlijk al voor geklost, maar hoe meer we uitwerken in verschillende kleurtjes en slagen, des te leuker is.

Nu nog even foto’s uitzoeken om dit stuk toch wat te illustreren en dan aan de slag met mijn sjaal! (Foto’s invoegen op mijn IPad is lastiger blijkt dan op de computer. Ik kan ze niet kleiner maken. Dus daarom deze keer allemaal grote foto’s! )Het is er goed weer voor 😄: miezerig!

 

201606 Kantklosfestival Tønder

Wellicht verwachten jullie nu een stuk over Ljubljana en Idrija, maar natuurlijk moet er eerstnog iets over het Tønderfestival geschreven worden. Na onze dagen in Kopenhagen vertrokken we naar Tønder om daar van kant én kunst te genieten. Wij hadden samen met Betsie en Ad een campinghut gereserveerd op de camping naast de hallen, waar he

een voorproefje

t meest te doen was. We troffen het met het weer al deze dagen. Af en toe een regenbui, maar dan waren we net binnen een tentoonstelling bekijken of bezig met een workshop. Tussen 18.00 u en 20.00 u konden we al onze inschrijfpapieren ophalen met de patronenmap erbij. Daarna even eten en dan: naar Axel en Rina!

Gezellig babbeltje 

In deze tijd is Axel altijd jarig. Nu niet precies in Tønder, maar zo’n eerste avond op de camping is toch leuk om met zijn allen bij elkaar te zitten en te genieten van een zomerse avond en een drankje en natuurlijk van elkaar!

Genieten van een drankje

De volgende dag zijn Betsie en ik al vroeg gestart: we bleken gebruik te mogen maken van het zwembad! Zo konden we in plaats van te douchen lekker een uurtje zwemmen. Tijdens het ontbijt bespraken we de plannen: eerst naar de handelaren,

Onder en boven water

waar Betsie en ik gisteren ook al vlug langs heen waren gelopen. En een betere foto maken van het werkstuk van Riet Delescen, die meegedaan had aan een wedstrijd. Er hingen daar meer mooie werkstukken, onmogelijk om alles

Ein kleines Wunder

te laten zien hier.

Het was duidelijk, dat de OIDFA dit jaar ook hun congres hadden. Er waren minder handelaren, maar nog altijd genoeg! De organisatie had dit goed opgelost door de lege plaatsen op te vullen met kleine tentoonstellinkjes, die echt de moeite waard

Mooie vormen en kleuren

waren om te zien. En bij de handelaren zelf kun je ook je hart op halen, niet altijd door te kopen, maar door wat je in de toekomst nog leuk kunt gaan klossen. Heel bijzonder was ook een zwaan van pitriet of ander

geklost met organisch materiaal

organisch materiaal. Helemaal leuk, omdat Betsie en ik ons hadden ingeschreven voor een workshop klossen met wilgenbast. Al rondlopend zie je ook verschillende mensen die of een kanten hoedje op hadden, een sjaal droegen of iets heel anders: een bijna  totale kanten outfit.

Ik ben een echte kantklosster!

Vanaf de handelaren naar het Drohses Hus midden in Tønder, waar een tentoonstelling te zien was. Daarvoor even langs een vriend van mijn Deense achterneef, die net een restaurant gestart was in Tønder. Wat een toeval, maar pech, op zondag is hij gesloten en de andere dagen, ja daarin waren we al voorzien met het koffiedrinken

Antieke kanten

vrijdagavond en het diner zaterdag. Zelfs lunchen zat er niet in, al wilden we wel. Door dus maar naar het museum. Daar was meer de fijne kant te zien uit een verzameling van een rijke (denk ik) dame. Haar naam ben ik kwijt. De mannen hadden meer interesse in de meubels die er stonden en ook hoe dit oude gebouw in elkaar zat.

Toen moesten Betsie en ik opschieten, want om 15.00 u begon onze workshop. Veel hoefden we niet mee te nemen, want voor alles zou gezorgd worden. Wel een spuitbus, oude handdoeken en knijpers. De knijpers hadden we pas echt nodig bij de afwerking en dat hebben we allebei pas thuis gedaan. We waren mooi op tijd. Birgit was zeer verrast dat er 2 Nederlandsen bij haar groepje

uitleg door Birgit

zaten. Ze vond dat erg leuk. We kregen allemaal stroken wilgenbast, die we vervolgens in lange repen sneden op een snijmachientje. Misschien zou een spaghettisnijder er ook voor kunnen dienen. Verder een blok hout, spijkertjes en een hamer en toen konden we beginnen met het echte werk. Bij de bovenkant moest ik denken aan het matjes vlechten van vroeger op de kleuterschool. Dit was toch echt de linnenslag!

Na de bodem begon het echte werk. De bast moest goed nat gehouden worden, dan kon je er tenminste flink aan trekken om de vetergatslag goed glad te krijgen. Het was erg leuk, maar ook inspannend om te doen. We hadden onze drie uur hard nodig en toen waren we nog niet klaar. Birgit

tentoonstelling in de molen

liet ons wel zien hoe we ons mandje af konden maken. Ik heb later een wat andere
werkwijze gebruikt omdat ik dat leuker vond. Zag ik bij haar tentoonstelling.

’s Avonds was het koffie met zoete broodjes en gebak. De zoete broodjes heb ik laten liggen, want de mannen hadden voor ons gekookt. Maar de taart is natuurlijk niet te versmaden. We kregen toespraken zoals gewoonlijk in het Deens, Duits en Engels. Ook speelde er een jong meisje subliem op een harp. Geen foto’s gemaakt.

mouwloos shirt

De andere ochtend konden we helaas niet starten met zwemmen, want op zaterdag en zondag was het zwembad alleen tussen 11 en 16.00 uur open. Tja, dan hadden we andere dingen te doen. De mannen gingen naar het Emiel Nolde museum net over de grens in Duitsland. Wij gingen

Rina druk aan het werk

eerst nog weer even neuzen bij de

uitleg

handelaren. Wel iets kopen, niets kopen? Bij Jana Novak zagen we een mouwloos shirt met kant opzij als een soort mouwen. Een idee voor een workshop? Nee, toch maar niet. Te veel werk! Rina en Axel waren druk met verkopen: hun blokkenkussens waren in no time verkocht. We hadden gehoord, dat er

Zo klos je met echt haar!

iemand met echt haar klostte. Dat wilden we ook zien. Ze

juwelen van haar

maakte allerlei sieraden er van. Ineens was het al 11 uur. De modeshow begon! Allerlei ontwerpen van Jana Novak werden geshowd door meisjes van 17 jaar. Een goede promotie voor het kantklossen. Er werd behoorlijk wat geshowd. Over het algemeen draagbare kleding ook voor de oud
er

Modeshowe dame

s (haha). Maar eerlijk gezegd vond ik de modeshow van 3 jaar geleden zwieriger en afwisselender dan deze. Maar evengoed was ook deze de moeite waard. Nog even verder rondneuzen bij de boeken ook, want die heb je nooit genoeg. Liep nog tegen een 2e hands boek met Milanese patronen op. Het inzetstuk als voor mijn Zweedse Christina kussen ging helaas aan mijn neus voorbij, al heeft Karin goed haar best gedaan voor mij. Ook zijn we nog even gaan kijken bij Marcella, waar ik een patroon van een uiltje in een hanger gekocht heb. Bij Marianne nog even een grote klos garen gehaald, die ik ka

zes broches

n gebruiken voor Hollandsche kant.  Daarna was het al weer tijd voor de volgende workshop. Dit werd een broche met glas. We hadden DMC 80 voor op moeten rollen. Ik had echter gemengd kleur linnen genomen. Op elke tafel lag een zakje met een glassteen. We waren in minder dan 2 uur klaar met de broche. Dat was een beetje een teleurstelling. Daar had veel meer uit kunnen komen. De helft van de groep was ruim voor tijd klaar! De zes broches, die klaar waren, op een kussen gelegd en gefotografeerd. Kon de foto eerst niet vinden, maar bedacht mij later dat ik die met mijn Ipad gemaakt had. Ja, ik word wat vergeetachtig.

Arne

’s Avonds een gezellig diner, waarbij we aan de tafel van Arne, Aage en Karin zaten. Oude bekenden van mij, toen ik jaren geleden mijn lezing “Mannen en Kant” in Denemarken gaf. Ook Rina en Axel waren van de partij. Erg gezellig. Tijdens het eten trad een Deense mannengroep op: Basix heette die geloof ik.

Aage

 

Werkelijk geweldig. Zij konden met hun stem ook allerlei muziekinstrum

De band

enten nadoen. Op de Duitse tv treden zij wel eens op. Dit was echt genieten naast het lekkere eten. Heerlijk zelf gemaakt ijs toe en dat was te proeven.

Zondag, de laatste dag met de mannen eerst naar de molen, waar de tentoonstelling van Birgit was. Je kijkt wel met heel andere ogen naar al het gekloste met wilgenbast nu we dit zelf ook gedaan hadden. Van Birgit kregen we nog

met wilgenbast geklost

materiaal mee, zodat we thuis nog een nieuw werkstuk kunnen maken. Daarna door naar het museum, waar een prachtige tentoonstelling met voornamelijk kledingstukken in Russische kant te zien waren. Je kwam niet uit gekeken. Echt de moeite waard. Ik vind het altijd verwonderlijk wat voor prachtige motieven gemaakt worden met bandkant. Fantastisch! Nog even naar de handelaren, want daar lag een 2e handsinzetstuk voor mijn Zweedse Christinakussen. Zou het kussen in zijn totaal verkocht zijn of niet. Helaas voor mij: het was verkocht. Karin had nog geprobeerd of die mevrouw dat inzetstuk tegen een lagere prijsvoor het kussen niet hoefde. Maar niks hoor,

andersoort kantje

ze wilde alles. Eerlijk gezegd, als ik al geen 2 Christinakussens gehad had, had ik het zelf nu gekocht. Even dag zeggen nog bij Hanke, kerststerren kopen in een ander standje en bij Axel en Rina goede reis en groeten tot in Ljubljana.

Tja en dan was het voorbij, dit gezellige Tønderfestival. Alles was goed gegaan. Dus de moeite waard om met zijn vieren te herhalen. Als afscheid gingen we nog naar de kust, waar we lekker gegeten hebben.

Afsluitend etentje

En dan …naar huis, op om ons klaar te maken voor het volgende kantfestijn: Idrija en Ljubljana. Betsie en Ad helaas niet, want die kunnen nog niet genieten van de voordelen van de gepensioneerden. Ja ouder zijn heeft ook zo zijn voordelen af en toe ;-).